شعر زیر در قالب غزل، سروده ی شاعر توانای معاصر زنده یاد قیصر امین پور است.

خواب

می‌خواهمت چنان‌که شب خسته، خواب را

می‌ جـويمـت چنـان ‌کـه لب تـشنــه، آب را

محـو توام چنـان ‌که ستاره به چشم صبح

يـا شـبنــم سـپيـــده ‌دمـان، آفـتــاب را

بی‌تـابـم آن‌ چنـان که درختـان بـرای بـاد 

يا کودکـان خفتـه به گـهواره، خـواب را

بـايستـه‌ای چـنــان‌ که تـپيــدن بـرای دل

يا آن ‌چـنــان که بال پـريــدن، عقـاب را

حـتــی اگـر نـبـــاشـی، می‌ آفـريـنمــت

چـونـان که الـتـهـــاب بيابان، سراب را

ای خواهشی که خواستنـی ‌تر ز پاسخی

با چون تو پرسشی، چه نيازی جواب را

منبع : http://adabnameh.blogfa.com